نه زندگی آسون‌تر میشه، نه دردها کمرنگ و نه مشکلات کوچک‌تر میشن. این ماییم که حول زندگی و مشکلات و دردامون رشد میکنیم و قد میکشیم؛ و از اون بالا، دیروزها به نظرمون کوچیک‌تر میان. برای همینه که همیشه گذشته شیرین‌تر از حال و آینده‌س، و اغلب، خاطرات در ذهنمون به نفع خوشی‌ها تحریف میشن. همیشه سال پیش این موقع در نظرمون کم‌تر پیچیده، کم‌تر عذاب‌آور و بیشتر بی‌دغدغه و آرام بوده. اما در حقیقت پارسال این موقع آرزو داشتیم زمان بگذره و اوضاع به نحو بهتری تغییر کنه.
حقیقت اینه که زندگی زیستنِ یک زندگیِ پوچه؛ یعنی درکِ پوچیِ زندگی اما پذیرفتنش و یافتن نوعی شادکامی در وسطِ کشمکش.
انسان فقط به این دلیل رنج می‌برد که آنچه را خدایان برای سرگرمی ساخته‌اند جدی می‌گیرد.
آلن واتس
ما با آدما براساس کارکردی که برامون دارن در ارتباطیم. آدمایی که باید باشن چون می‌تونن بهمون پول برسونن. کسایی که رابطه‌ان و بودنشون گه‌گداری می‌تونه گره‌گشا باشه و کارای کوچیک یا بزرگیو انجام بدن یا انجامشو راحت کنن برامون. آدم‌شاخ‌هایی که دوست بودن باهاشون پُز جلوی بقیه‌اس و می‌تونه مارو به لقبِ جذابِ "دوستِ فلانی" مفتخر کنه! و در نهایت، ما با آدمایی ارتباطمونو حفظ میکنیم که حالمونو خوب می‌کنن. دوستشون داریم و ازشون توجه و محبت و احترام میگیریم. با دوستی باهاشون اعتماد به نفسمون بالاتر می‌ره و برای وقت‌هایی که حالمون خیلی خرابه یا خیلی خوب، صداشون می‌زنیم بیان کنارمون باشن و بودن تو اشک‌ها و لبخنداشون برامون ارزشمنده.
امیدوارم هیچوقت تو زندگیمون مجبور به تحمل کسی نشیم. آدمامونو انتخاب کنیم و باهاشون بسازیم. باهاشون مثل خانواده باشیم.