همیشه تنها

زندگی آنقدر مغرور میگذرد که بالاخره شبی در تاریکی اتاق سرت را از روی بالشت بلند خواهی کرد و با بغض واژه هایی را صدا خواهی زد. واژه هایی را که معنا و فلسفه شان را روزی در جوانی مسخره کرده بودی، نفی کرده بودی، با آنها مبارزه کرده بودی و خواسته بودی حذفشان کنی...