همیشه تنها

یک چیزهایی را بگذار دیگران کشف کنند، درک کنند و بپذیرند، بعد سعی کنند به تو بقبولانند. بگذار دوستت در بزند، تو را توی آینه اتاق پرو تماشا کند و بگوید دختر چرا با خودت حرف میزنی اون تو؟ و نگاه متحیر و غمزده ات را توی آینه قدی ببیند، دلش به درد بیاید، بفهمد که تو دیگر آن دختر شاد سابق نیستی و سعی کند این توی جدید را به خودت بشناساند. خودت را آنقدر خونسرد و پذیرنده حقیقت های زندگی که هستی نشان نده. اینطور بهتر است. بگذار دیگران فکر کنند هنوز دردها و تلخی ها دلت را میچلاند. بگذار فکر کنند هنوز به تسلیم و بی تفاوتی نرسیده ای... که هنوز خیلی دختری...